Arif Asci Istanbul Panorama
http://www.arifasci.com/
Orhan Pamuk Stambuł, Wspomnienia i Miasto
"Moje dzieciństwo było jak czarno-białe fotografie Stambułu - dwubarwne, zatopione w stalowoszarym półmroku. Ale tak się do niego przyzwyczaiłem, że przygnębiające wnętrza domu-muzeum były mi bliższe niż kolorowy świat zewnętrzny. Ulice, aleje i biedne dzielnice wyglądały niebezpiecznie, jak z gangsterskiego filmu.
Moje umiłowanie mroku sprawiało też, że w Stambule zawsze wolałem zimę od lata. Nadal lubię patrzeć, jak późną jesienią zapada zmierzch, obserwować bezlistne drzewa smagane podmuchami północnego wiatru i ludzi, którzy w ciemnych płaszczach i kurtkach przemykają do domów mrocznymi ulicami. Lubię ten przejmujący smutek, jaki ogarnia mnie na widok starych kamienic, i ciemność wypełniającą opustoszone, obracające się w ruinę rezydencje, które przybierają charakterystyczną "stambulską" fakturę. Gdy patrzę na przesuwające się czarne cienie ludzi w zbyt wcześnie zapadłych ciemnościach zimowego wieczoru, silniej odczuwam swoją przynależność do tego miejsca. Kiedy ciemność nocy okrywa miękkim kocem nasze życie, nasze ulice oraz należące do nas przedmioty, a my jesteśmy bezpieczni w swoich domach, sypialniach i łóżkach, możemy wrócić w snach do minionej świetności i dawnych legend. Lubię tę ciemność, która nie poddając się wątłym światłom latarni, tak poetycznie opada na biedne przedmieścia Stambulu. Lubię ją, bo wtedy my, mieszkańcy tego miasta, zasłaniamy się przed obcymi spojrzeniami ludzi Zachodu, osłania ona nasze ubóstwo, które tak bardzo pragniemy ukryć."
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz